Kano huren
Op onze camping kan je ook een kano huren en de Indalsälven opgaan, we hebben er op dit moment twee in de verhuur incl. peddels en zwemvesten.
Bij het krieken van de dag er op uit en op je gemak de rivier over en genieten van de stilte en de natuur.
Een hengeltje kan ook mee dan kan je altijd je lunch bij elkaar vissen leg aan op een strandje maak een vuurtje en geniet van je vis. Of bestel bij ons een lunchpakket voor onderweg.
.png){kind=small}
Pastorie van Borgvattnet Het grootste spookhuis van Zweden
Op een uurtje rijden vanaf Hammarstrands camping kunt u een kijkje nemen in het engste enen beroemdste spookhuis van Zweden. In de maanden juni, juli en augustus is het zomer cafe geopend. U kunt een kijkje nemen in de oude pastorie. Er worden ook rondleidingen gegeven.
Het grootste spookhuis van Zweden - dit waren de krantenkoppen in 1947 in verband met priesters die getuigen van vreemde verschijnselen en bisschop Bohlin die plannen erkende voor een wetenschappelijk onderzoek naar de oude pastorie van Borgvattnet uit 1876 vanwege zijn "geesten". Lees alles over hoe de pastorie van Borgvattnet bekend werd als het grootste spookhuis van Zweden.
De eerste waarnemingen:
-
In 1927 zag de priester Nils Hedlund dat zijn wasgoed van de waslijn was gescheurd (Nils was de zoon van de vrouw van de priester Märta die in 1908 in het huis stierf)
-
In 1930 zag priester Rudolf Tängdén een grijze dame in de Grote Zaal.
-
In 1936 hoorde priester Otto Lindgren voetstappen en deuren die opengingen.
-
In 1941 zag diocesane secretaris Inga Flodin drie huilende dames.
-
In 1945 werd de priester Erik Lindgren van de schommelstoel in de Grote Zaal geworpen.
De priesters en de rest van de Zweedse Kerk spraken zachtjes over deze "geesten" aan het publiek, maar in 1947 veranderde alles.
Borgvattnet Prästgård staat bekend als een van de meest spookhuizen ter wereld en in Zweden. Hoe is het gebeurd?
Tijdens een bijeenkomst van Jämtlands läns hushållningssällskap op 1 december 1947 hoorde een journalist uit Länstidningen dat hij de pastorie volgde. De journalist nam contact op met de toenmalige priester Erik Lindgren, die een interview opzette waarin hij vertelde wat hij en andere priesters hadden meegemaakt in het pastoraat van Borgvattnet.
Het feit dat een priester in 1947 openlijk over de 'geesten' sprak, deed velen de wenkbrauwen optrekken. Dit was een tijd waarin mensen die openlijk in geesten geloofden, als 'vreemd' werden beschouwd. Geesten en zielen waren een gebruikelijker woord.
Tijdens het interview zei Erik dat de kerk plannen had om het huis te inspecteren. Toe Bisschop Bohlin lateralis bevestigde dat hij van vliegtuig was "onderzoek van een wetenschappelijk Prästgården tea bestellen na van een aantal jar achtervolging" , werd "Spökprästgården" onmiddellijk bekend bij het publiek als een van de meest spookhuizen van Engeland
Uittreksel uit ÖP (Östersunds-Posten) 4/12 1947:
Aftonbladet en StockholmsTidningen publiceerden grote rapporten waarin Lindgren getuigde over voetstappen, kaarsen die aan en uit gingen en onzichtbare figuren die 'met hem in botsing kwamen'.
"Overdag werd commissaris Lindgren extreem vervolgd door verslaggevers uit Stockholm, die persoonlijk waren gekomen, maar zo zachtjes belden dat commissaris Lindgren zichzelf uiteindelijk dwong zijn telefoon te blokkeren voor inkomende oproepen. Er kwamen telefoontjes uit heel Kopenhagen waaruit bleek hoeveel belangstelling er was. voor dit soort gebeurtenissen
De meubels
Als nieuwkomer en alleen in huis hoorde Erik geluiden van bovenaf. Er werd onder meer iets over de vloer gesleept dat klonk als zware voorwerpen. Erik was een beetje verrast omdat de meubels nog niet waren aangekomen - de bovenste verdieping was leeg!
Onzichtbare gasten
De volgende dag gebeurt er weer iets. Als Erik in de Expeditie zit te werken , hoort voetstappen hij op het erf en dan het geluid van iemand die zijn met schoenen op de Brug stampt. Toen Erik de voordeur opendeed, was er niemand. Dat het klonk alsof er iemand zou komen, maar daarna niet meer verscheen, Erik raakte er uiteindelijk zo aan gewend dat hij het begon te negeren. Veel andere bezoekers zijn getuige geweest van deze geluiden .
Het meest verontrustende was in het westelijke deel van het huis, waar de expeditie zich bevond. Toen Erik meerdere keren alleen en aan het werk was, had hij duidelijk het gevoel dat hij niet alleen was en dat iemand naar hem keek. Soms voelde hij dat er iemand naast hem zat, wat een sfeer creëerde die het moeilijk maakte om te werken. Het kan zelfs zijn dat hij tijdens het rondlopen van de expeditie kwam in conflict met deze "iemand" . Lindgren moest van tijd tot tijd naar Rosa Rummet bewegen omdat hij geen rust kreeg.
Priesterlijk dagboek
Erik hield een verslag bij van alle ervaringen in het pastoraat van Borgvattnet en maakte er gedetailleerde aantekeningen van. Uiteindelijk werden deze geesten een natuurlijk onderdeel van zijn dagelijks leven, en uiteindelijk vond hij geen reden om op te schrijven wat hij ervoer. Het gebeurde zelfs dat hij aan een psychische aandoening leed.
De schommelstoel begint vanzelf.
Toen Erik op een avond een boek las, werd de schommelstoel waarin hij zat zo ver naar voren geschoven dat hij op de grond viel.
Hij ging weer zitten, hetzelfde herhaalde zich, maar deze keer had hij moeite om te blijven. Hij voelt dan een kracht van achter hem komen, die door hem heen gaat. Zijn onderbenen begonnen hevig te trillen en hij verloor de controle en ging weer op de grond liggen.
Grijze Dame in de Grote Zaal
Na alle publiciteit begonnen andere priesters en gasten die de nacht in het huis doorbrachten naar voren te komen met hun verhalen.
In 1930 zat de priester Rudolf Tängdén in de grote zaal (direct vanaf de ingang op de begane grond) en las. Plots ziet hij een in grijs geklede dame in een hoek van de kamer verschijnen. Ze doet langzame stappen naar hem toe en verandert dan van richting en voegt zich bij de expeditie . Hij volgt, maar de kamer is dan leeg.
Krachtige voetstappen en muziek
Otto Lindgren was een priester in Borgvattnet 1936–1941. Terwijl hij en zijn vrouw in de eetkamer zaten, hoorden ze de voordeur opengaan en deden ze scherpe stappen naar de keuken. Toen ze daarheen gingen om te zien wie er op bezoek was, was er niemand.
Bij een latere gelegenheid hoorde de vrouw hetzelfde weer, de voordeur gaat open en dicht, en er zijn voetstappen in de richting van de keuken waar ze zit. Plots klinkt muziek buiten de deur die naar de keuken leidt. Ze ging en opende het, waarna de muziek stopte. Ze nam Otto van boven mee en toen ze allebei in de keuken waren, klonk er weer muziek achter de gesloten deur.
De expeditie diende als kantoor voor de priesters die in de pastorie dienden. In 1927 hoorde de priester Nils Hedlund voetstappen en hij voelde duidelijk 'iemands' aanwezigheid toen hij de kamer schoonmaakte.
In 1930 zag de priester Rudolf Tängdén een dame in het grijs gekleed hem passeren en de expeditie binnengaan. Rudolf volgde maar de kamer was toen leeg.
Onlangs zijn gasten getuige van een lange donkere mannelijke figuur met een hoed die tussen de Eetkamer en de Expeditie loopt. Velen voelen de aanwezigheid en horen voetstappen.
Huilende dames
In 1941, de diocesane secretaris (hoofd juridische zaken van de kathedraal kapittel, afgestudeerd advocaat van de rechtbank), Inga Flodin,De Nacht deur naar de kamer die nu huilende koeien is. Kamers heet tijdens een zakenreis.
Midden in de nacht wordt ze wakker en voelt ze zich geobserveerd. Ze ziet dan drie figuren op een bank zitten en naar haar staren. Als ze het licht aandoen, blijven ze - drie verdrietige dames.
Mevrouw Flodin wringt zich in haar arm en merkt dat ze wakker is. Als ze het licht aandoen, zitten ze nog steeds - drie trieste vrouwen. Als laatste controle laat ze de wekker zo ver mogelijk afgaan, maar ze ziet het nog duidelijk.
Ze merkt de kleuren van hun kleding op. Een van hen is gekleed in het zwart, de ander draagt een sterke paarse jurk en de derde is gekleed in grijs (zoals de vrouw die elf jaar eerder de priester Rudolf Tängdén zag, 1930 in de grote zaal). Twee van hen zitten met hun handen in hun schoot, terwijl de vrouw uiterst links aan het breien is. De in het grijs geklede dame ziet er erg verdrietig uit en heeft rode kringen rond haar ogen. Niemand heeft zich ooit bang, erg geïnteresseerd en verward gevoeld over wat er aan de hand was. Ze bleef lang naar de dames kijken voordat ze eindelijk in slaap viel.
De priester bevestigt
De volgende dag ging ze naar beneden en sprak met de toenmalige priester Bertil Tunström. Tijdens het gesprek vertelde ze me dat de kamer waarin ze sliep heel mooi was ingericht. Bertil antwoordde toe dat hij de Expeditie daarheen wilde verplaatsen , maar werd tegengewerkt door andere priesters toe beweerd werd dat een geest in de kamer was. Inga Flodin was nu echt in de war, maar ze vertelde de priester nooit over de gebeurtenissen van de avond.
Een Flodins-brief
Veel later, tijdens een gesprek met Pastor Gunnar Löfwenmark, vertelde Inga over haar ervaring en dat ze wist lang voordat alle publiciteit bekend was over de geesten in het pastoraat van Borgvattnet. Ze schreef toen een brief en getuigde over haar ervaringen. De kamer heette de Cryers 'Room .
De gele kamer
Op 11 april 1908 stierf de priesteres Märta (34 jaar oud) in de Gele Kamer in bevallingssuites. Het verdriet was duidelijk groot voor een jonge geliefde vrouw. De echtgenoot en priester Per bleven achter met 8 kinderen van 14 jaar oud tot een pasgeborene. Omdat de grond nog te hard was, kon het lichaam niet worden begraven, maar werd het in huis opgeborgen. Misschien iets te lang, Per kon gewoon niet scheiden van zijn geliefde.
De tweede zoon van het echtpaar, Nils, werd ook priester en was de eerste die onverklaarbare verschijnselen in huis vastlegde. Bijvoorbeeld hoe al het wasgoed uit de waslijn is gehaald. Gasten hebben schaduwen en vormen gezien, hun kleren aangetrokken en de contouren gezien van iemand die op de bedden zat. Velen geloven dat het Märta is die achter de activiteit zit.
Bedden worden verplaatst in de blauwe kamer.
Iemand maakt zelfs geluid in de Blauwe Kamer . Gasten die 's nachts overnachten, waren getuige van het geluid van zware voorwerpen die over de vloer werden gesleept en' s nachts van dekens. De bedden in de kamer werden ook verplaatst terwijl de kamer leeg was.
Bij verschillende gelegenheden is er ook een kleine jongen gezien in de Blauwe Kamer en zijn er babygehuil gehoord. Veel mensen ervaren een triest gevoel van iets tragisch dat is gebeurd.
Baby huilt in de roze kamer.
Aan het einde van de 19e eeuw raakte een jong, ongehuwd meisje zwanger, wat toen onaanvaardbaar was. Het feit dat werd beweerd dat de priester van de boerderij de vader van het kind was, maakte het geheel nog verboden. Toen de zwangerschap begon, moet het meisje worden opgesloten totdat de baby is geboren. Het kind moet dan zijn vermoord en begraven aan de noordkant van het huis, buiten de roze kamer .
Zowel het meisje en het kind zou nog steeds een verblijf in de pastorie, die is bevestigd door de oude eigenaren en gasten die de nacht hebben doorgebracht horen schreeuwen, huilen baby's en kinderen figuren .
Ervaar Prästgården Terwijl het zomercafé Prästgården open is, kunt u naar binnen gaan en Prästgården bekijken. Je kunt al een kamer boeken. Borgvattnet 760830 76 Stugun. info@borgvattnet.eu